هو مورو

دوره نشسته بودیم. با یک نگاه کوتاه، دردِ روحِ غریبه‌ها را می‌گفت. دردِ هر ده نفرمان را. دیگران را به تعجب واداشته بود که چطور می‌تواند بفهمد؟ گفتم خیلی هم عجیب‌ نیست، شکستگی از چهره آدم‌ها پیداست. ولی او گفت: «از چشم! چشمِ آدم‌ها دلشان را لو‌ می‌دهد!»