هو مورو

مامان و بابا را راضی کردم برای تولد جغجغه (خواهر ده ساله‌ام) چرخ خیاطی بخرند.‌ روحیات جغجغه متفاوت است. خیلی اهل بازی با اسباب‌بازی و عروسک نیست. ولی تا دلتان بخواهد اهل تیپ زدن و این لباس را با آن لباس ست کردن است! به تناسب سنش خیلی زود در این وادی افتاده. روحیهٔ هنری دارد و مانند من عجول است. دستی هم بر دوخت و دوز دارد و پایش بنشینی پر از استعداد است. بابا کمی مقاومت می‌کرد و می‌گفت واقعا نیازی به چرخ هست؟ ولی مامان دوراندیش‌تر است. می‌گفت هم یاد می‌گیرد و هم بعدها برایش می‌ماند.‌ دوراندیشی‌های مامان در این زمینه معمولا جواب می‌دهد.‌ برخی از وسائل ما را همینطور گرفته. چرخی که ده سال پیش برایم خرید مرا خیاط کرد. خلاصه چند روز است چرخ‌ را آورده‌ایم خانهٔ خودمان تا جغجغه نفهمد. من هم خوشحال از پیشنهادم که به عمل نشست، شب‌ها مانند کودکی که کفش‌های تازه‌اش را بالای سرش جفت می‌کند و می‌خوابد، ذوق‌زده‌ام!